ازپس اونهمه درد، بعداونهمه نبرد،
دورکه شدشبای سرد اومدی کنارمن

غنچه بهارمن. یادویادگارمی،
نازنین نگارمی، حالاکه کنارمی،
غم فردارودارم، عشق من دوست دارم.
آخرش نگیم که چی شد،
موندیم وباختیم ودیرشد.
قبل اینکه ماببازیم، چاره ای بایدبسازیم.
بیاتاباهم بریم، به سفربه این امید،
که اگه فردارسید، نبینیم بیم و نهیب